Κείμενο / δημιουργία / Δεκέμβριος 2007 : Βασιλική Μπενετάτου / Εικαστικός
Είναι ελεύθερο και στο σημείο μηδέν.
Είναι μια έννοια και ένας αριθμός.
Ως σημείο μονάδας μέτρησης, η αρχή του μέτρου.
Ως σχήμα είναι πλήρες, χωρίς αρχή και τέλος.
Ο χώρος του γίνεται απεριόριστος,
το φως και το πλήρες βρίσκονται σε συνεχή αντιστοιχία.
Όπως ο κύκλος της ζωής, με κοινό σημείο εκκίνησης
και τερματισμού εμάς μέσα στο χρόνο αλλά με
ταυτόχρονη στιγμή στο τώρα, στο σημείο μηδέν.
Σταματώ, προσέχω,
ακούω, μυρίζω, αγγίζω,
σκέφτομαι, γράφω, δημιουργώ.
Κάποιες στιγμές βρίσκουμε το θάρρος και κοιτάμε πίσω στο χρόνο.
Οι στιγμές μοιάζουν αμέτρητες που σιγά-σιγά απομακρύνονται από το τώρα.
Χωρίς τη στιγμή, τη μικρότερη μονάδα μέτρησης του χρόνου
δε θα υπήρχε τίποτα. Kάθε φορά που ζούμε στ’ αλήθεια,
ζούμε το τώρα, άρα είμαστε στο σημείο μηδέν.
Το τώρα είναι απόλυτα ενεργό, σύγχρονο, δημιουργικό γι’ αυτό…
και η αρχή της δημιουργίας είναι το μηδέν.
Ζούμε σε αυτό το κύκλο της ζωής
που το παρελθόν γεμίζει το παρόν και το αντίθετο.
Αυτή η συνέχεια της ζωής, μας προσκαλεί μέσω
μια σιωπής που μας φωνάζει να ζούμε
το καλά κρυμμένο κομμάτι της ψυχής μας
όπου δεν μας έμαθε ποτέ κανείς
να στέλνουμε και να αρχειοθετούμε
τους φακέλους.
Όλα συνυπάρχουν, η μία έννοια μαζί με την άλλη.
Ορίζουμε ένα κύκλο κλειστό και ανοικτό ταυτόχρονα.
Ελεύθερο και δημιουργικό στη σκέψη και στους ανθρώπους
που ακολουθούν τον κύκλο της ζωής, σε όλες τις μορφές
και το μεγαλείο της, του απείρου, προς όλες τις κατεθύνσεις,
χωρίς τέλος, παράλληλα, ταυτόχρονα, στο τώρα.
Έτσι πάντα οι μνήμες θα κατακτούν τη σκέψη, και οι σκέψεις τις εικόνες.
Οι εικόνες θα παίρνουν μορφή με μεταφορές, θα μετατρέπουν τις σκέψεις
σε αντικείμενα ορατά, χάρη στο φως και το χρώμα.
ζούμε το τώρα, άρα είμαστε στο σημείο μηδέν.
Το τώρα είναι απόλυτα ενεργό, σύγχρονο, δημιουργικό γι’ αυτό…
και η αρχή της δημιουργίας είναι το μηδέν.
